Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Σχετικά με το άρθρο σας "Πράσινος μπερές..."

Ο ανώτερος βαθμός στο στράτευμα είναι ο βαθμός του συνταγματάρχη. Μέχρι εκεί
είσαι στρατιωτικός. Μετά γίνεσαι πολιτικός γιατί θα πρέπει να είσαι γραμμένος σε
κάποιο κόμμα και κατά προτίμηση το κυβερνόν για να μπορεί να λάβεις τα παραπάνω 
αξιώματα. Όταν υπηρέτησα πριν 22 περίπου χρόνια στις ειδικές δυνάμεις μάθαμε ότι τον
μπερέ και μάλιστα τον πράσινο δεν στον δίνουν αλλά θα πρέπει να αποδειχθείς 
άξιος του για να τον φοράς. Μάλιστα γίνεται και ειδική τελετή "απονομή μπερέ".

Για να αποδειχθείς άξιος όμως θα πρέπει να κάνεις αμέτρητα χιλιόμετρα με το
μπέργκιν(σακίδιο πλάτης) στην πλάτη (35-40 κιλά), να πάρεις άπειρες κάμψεις, 
να βγάλουν τα πόδια σου φλεβίτιδα από το τρέξιμο και άλλα τέτοια. Επίσης θα 
πρέπει οι λέξεις φόβος, κούραση, θαλπωρή και άλλες να αφαιρεθούν από το 
λεξιλόγιό σου. Ρωτήστε έναν που υπηρέτησε σε τέτοια μονάδα και μάλιστα 
παλαιότερα και θα σας πει. 

Τώρα για μερικούς μπορεί αυτά να είναι μαζοχισμός, αλλά αν δεν έχεις περάσει από 
εκεί δεν μπορείς να έχεις άποψη για το πως είναι. Αυτοί που πέρασαν το γνωρίζουν. 
Πάντως είναι τιμή μου που υπηρέτησα σε τέτοιο σώμα.

Και για να έρθουμε στο θέμα μας, απ' όσο γνωρίζουμε οι περισσότεροι από εμάς, 
στο σύνολό τους οι πολιτικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι απέφυγαν την στράτευση 
όπως ο διάβολος το λιβάνι. 

Υπάρχουν αναμνηστικές πλακέτες και άλλα παρόμοια με τα οποία θα μπορούσαν 
να τιμήσουν κάποιον. Αυτά μπορεί να στα δώσει ό οποιοσδήποτε σε οποιονδήποτε.
ΤΟΝ ΜΠΕΡΈ ΌΜΩΣ ΤΟΝ ΠΑΊΡΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΊΑ ΣΟΥ. Δεν πιστεύω ότι θα 
αντέχατε την εκπαίδευση σε μοίρα ούτε για μια ώρα κε Πεταλωτή.

Όσο για σας κύριε Ανώτατε Αξιωματικέ ΛΥΠΑΜΑΙ που καταντήσατε το σύμβολο
των Καταδρομών για το οποίο κάποιοι έδωσαν και την ζωή τους ακόμη, εορταστικό
δώρο για να κερδίσετε την εύνοια των πολιτικών σας προϊσταμένων.

Ένας πρώην Καταδρομέας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου