Κι ας κλέψανε και της Παναγιάς τα μάτια!

Tου Στέλιου Συρμόγλου

Απρόσκλητοι πολιορκητές της ματαιοδοξίας και της απληστίας, θηρευτές της δόξας και του πλούτου, πολιτικοί ηγετίσκοι που εκποιούν κάθε σοβαρότητα και υπευθυνότητα, με εκμαυλισμένες συνειδήσεις, που περιχαρακώνουν το ήθος μ’ ένα πλέγμα αναπόδραστων χαμερπών επιθυμιών.Η πολιτική κενή από νόημα και περιεχόμενο. Και οι πολιτικοί, πολλοί εξ’ αυτών με παχυλό εισόδημα και... εντυπωσιακό αριθμό ακινήτων, να “ζητιανεύουν” την εξουσία από το λαό. Ακόμη και στη διάρκεια του ύπνου της, ο υπνόσακκό τους είναι γεμάτος με πρόσκαιρα συμφέροντα.

Και κοντά στους πολιτικούς των αντιφάσεων, των ψεμάτων, της αβουλίας, του επίπλαστου και του ευκαιριακού, των βολεψιών από πεποίθηση, εκτός από τα τρωκτικά-επιχειρηματίες, τους ικανότατους στα “γυρίσματα της κουτάλας” στον κρατικό κορβανά και στην κομματική μαρμίτα, και πολλοί ιεράρχες. Δεσποτάδες και ηγετικά στελέχη της Εκκλησίας.

Όλοι αυτοί οι ρασοφόροι, ως επί το πλείστον υψηλόβαθμοι, αντί να είναι ανύστακτοι θεματοφύλακες της πίστης μέσα στη σκοτία των καιρών, παρακάμπτοντας με ευελιξία τον ηθικό νόμο, επιδίδονται σε δημόσιες σχέσεις και στη “συναλλαγή” με την πολιτική εξουσία, εντρυφούν στις απολαύσεις, έκδοτοι στις ηδονές και ακολασταίνουν, επικουρίζουν και αρκετοί διαγωνίζονται στο προσφιλές άθλημα της αρρενοβασίας, περιφέροντας ωστόσο τη “σαγήνη” της δύναμής τους και την παχυσαρκία τους μέσα σε χρυσοποίκιλτα άμφια, “διδάσκοντες” στους πιστούς εγκράτεια!..

Και κυριαρχεί ο θεατρινισμός. Το επίχριστο. Και εξυπηρετούνται ευαισθητικές αυταπάτες. Η γυμνότης της συνείδησης. Η ψευδής παράσταση ανύπαρκτης κατάστασης. Επικρατεί η γκρίζα πραγματικότητα. Μέρος μήπως μιας ανυπέρβλητης και αδυσώπητης διαδικασίας; Μήπως η τόλμη να ειπωθούν τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν και να θιγούν πρόσωπα και συμφέροντα, θεωρείται λαϊκισμός, βλασφημία και υβρεολόγιο;

Από ποιους όμως; Από τους κεκράκτες και χειροκροτητές παντός βδελυρού εκ της εξουσίας απορρέοντος; Από τους επιτήδειους των προσαρμογών και τους διαμορφωτές τάσεων, εντάσεων και “καταστάσεων”, με δόσεις νοθείας στις απόψεις, που αλλοιώνουν και αποσυνθέτουν το συνολικό κοινωνικό βίο;

Το χθεσινό “θέαμα” για τον γράφοντα τουλάχιστον, ήταν άκρως αντιαισθητικό έως και αποκρουστικό. Στον απόηχο μάλιστα του τραγικού θανάτου του 18χρονου Θανάση, του οποίου η άγνοια, η προφανής οικονομική του ανάγκη ή ακόμη και η παραβατική του συμπεριφορά, δεν του επέτρεψαν να γνωρίζει ότι χωρίς το εισιτήριο αξίας 1,20 ευρώ για μια διαδρομή με το τρόλεϊ, ανοίγει ενίοτε η καταπακτή του Επέκεινα , όπου περιχαρής ο Χάροντας περιμένει…

Και λέγοντας “θέαμα” αναφέρομαι στη χθεσινή παρουσία του πρωθυπουργού και των λοιπών πολιτικών αρχηγών, των συνοδευόμενων από βουλευτές και κομματικά στελέχη, στον εορτασμό της Μεγαλόχαρης. Επίδειξη ευσέβειας και πίστης; Ευσεβείς και πιστοί οι πολιτικοί που δρασκελίζουν τα πτώματα των αντιπάλων τους, με τη χάρη μπαλαρίνας και ακροβάτη; Των ονείρων χωρίς επαύριο του λαού; Οι βυθισμένοι στο σαδομαζοχισμό του “τίποτα” και που η νοοτροπία τους καθορίζες μια συγκεκριμένη στάση, αυτή της εξαπάτησης της νοημοσύνης των πολιτών;

Ευσεβείς και κατά δήλωσή τους οι “άθεοι” της πολιτικής, με προεξάρχοντα τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δεν παρέλειψε να “προσκυνήσει” την Παναγία, αλλά αρνήθηκε να βαφτίσει χριστιανικά το γιό του και επέλεξε την από του νόμου προβλεπόμενη ονοματοδοσία; Ένας νέος άνθρωπος, κατά πολλούς εν δυνάμει πρωθυπουργός, με παλαιοκομματική όμως νοοτροπία και προσωποποίηση του πολιτικού “υποκριτισμού”, που για δεκαετίες δυναστεύει την ελληνική κοινωνία, και δυστυχώς δεν έχει παραμεριστεί στην απαθή ροή του χρόνου…

Όλοι αυτοί οι καριερίστες και οι ευκαιριακοί δοξοφάγοι της πολιτικής με τα ψευτοχαμόγελα, το οικείο “κτύπημα” στην πλάτη του ανυποψίαστου εν πολλοίς ψηφοφόρου, με την ψευτοευλάβεια των υπερχορτασμένων από το υστέρημα του λαού. Η “φτιασιδωμένη” πολιτική υποκρισία “αυτοπροσώπως” στη γιορτή της Παναγίας. Έτσι γινόταν πάντα. Τον Δεκαπενταύγουστο, την ημέρα αυτή της Χριστιανοσύνης, οι πολιτικοί επιδείκνυαν και επιδεικνύουν την “πίστη” τους…Κι ας κλέψανε και της Παναγιάς τα μάτια!…

Και μετά τη λειτουργία ο εξ’ ανάγκης εναγκαλισμός του πρωθυπουργού και των πολιτικών με τον δεσποτάδες. Μια δυσμορφία της εξουσίας σ’ ένα περιβάλλον πνιγητής θλίψης για τον νοήμονα πολίτη. Η διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και Εκκλησίας, για να παραχθεί το απαραίτητο “παραισθησιογόνο” ευρείας λαϊκής κατανάλωσης. Ο εξουσιαστικός μηχανισμός με την αμφίεση της παράδοσης και της εθιστικής κοινωνικής ανάγκης, μ’ όλα τα γνωρίσματα της ενστικτώδους πολιτικής ιδιοτέλειας και ασχημίας…

Και μετά, ως είθισται κάθε χρόνο, η επιστροφή των πολιτικών αρχηγών στα θέρετρα των καλοκαιρινών διακοπών τους…Με τον πρωθυπουργό φέτος να έχει επιλέξει το πολυτελέστατο και πανάκριβο COSTA NAVARINO με τη συντροφιά φίλου του βιομηχάνου. Πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η επιλογή των έστω ολιγοήμερων πολυτελών διακοπών του πρωθυπουργού; Μήπως αναισθησία και πρόκληση;

Και βέβαια διαθέτει ο Αντώνης Σαμαράς την οικονομική επιφάνεια, κυρίως ελέω πεθεράς του, να κάνει πολυτελείς διακοπές. Όμως, αυτή την χρονική περίοδο της κοινωνικής εξαθλίωσης, με τον ίδιο να ζητά θυσίες από τον λαό και να κατακρεουργεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου μισθούς και συντάξεις των πολιτών, κάθε μη παρέκκλιση από τη σεμνότητα και τη λιτότητα ως παράδειγμα προς μίμηση, έστω και υποκριτικά, πιστοποιεί την αναγνώριση των κόπων του λαού, εξ’ ονόματος του οποίου ο Αντώνης Σαμαράς και η “παρέα” του, διαχειρίζονται με ασυνέπεια και περισσή συχνά βλακεία τις τύχες μας…

Έρμε, αγράμματε σοφέ Μακρυγιάννη, για ποιούς απογόνους σκοτωνόσουνα!..

freepen