Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος
Βαρδάκας
- Ρὲ Μητσάρα, σὲ λίγες μέρες
γιορτάζεις, τί δῶρο φέτος θέλεις νὰ σοὺ κάνουμε, ρώτησαν οἱ λιμενεργάτες τὸν
μικροκαμωμένο συνάδελφό τους. Ὁ Μητσάρας "ὁ γίγαντας" μὲ τὸ
παρατσούκλι καὶ πολύτεκνος στὶς ὑποχρεώσεις τῆς ζωῆς, φιλότιμος καὶ ἀγαπητὸς ἀνάμεσα
στοὺς συνεργάτες του, δεχόταν εὐχαρίστως κάθε χρονιὰ παραμονὴ τοῦ Ἀη-Δημητρίου
τὸ ταπεινὸ δῶρο ἀπὸ τοὺς φίλους του.
-Ἕνα σκοινί! Τοὺς εἶπε κοπτά.
- Τί νὰ τὸ κάνεις βρὲ Δημήτρη τὸ
σκοινί; Εἴπαμε νὰ σοὺ κάνουμε ἕνα ἁπλὸ δῶρο, ἀλλὰ μὴν μᾶς τρελάνεις κιόλας.
Ὁ Μητσάρας κοντοστάθηκε γιὰ λίγο,
ἔσκυψε τὸ κεφάλι του καὶ ὅταν τὸ σήκωσε δύο κρυσταλλένια δάκρυα κύλισαν ἀπὸ τὰ
μάγουλά του. Τρόμαξαν οἱ φίλοι του, πρώτη φορὰ εἶδαν τὸν "γίγαντα" νὰ
δακρύζει.
- Δημήτρη σου συμβαίνει τίποτα; Τὰ
παιδιά, ἡ γυναίκα εἶναι καλά;
Τί νὰ πεῖ ὁ "γίγαντας".
Ὅτι εἶχε καταρρεύσει οἰκονομικά; Ὅτι τὸ σοῦπερ-μάρκετ τοὺς ἔβλεπε κάθε μήνα γιὰ
τὰ ἄκρως ἀπαραίτητα; Ὅτι τὸ ἐπίδομα θέρμανσης δὲν τὸν ἀρκοῦσε γιὰ νὰ
"ζεστάνει" τὶς παγωμένες ἀπὸ χαρὰ καρδιὲς καὶ τὰ συναισθήματα μέσα στὴν
οἰκογενειακὴ ἑστία του; Ὁ Μητσάρας σκούπισε βιαστικὰ τὰ δάκρυά του, ὄρθωσε τὸ
σακατεμένο κορμί του ἀπὸ τὴν φορτοεκφόρτωση καὶ ἀπάντησε χαμογελώντας:...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου