Στις 7 Νοεμβρίου 2010 όλες και όλοι με δικαίωμα ψήφου έχουν μια ιστορική ευκαιρία να συντρίψουν ένα καθεστώς που μόνο λόγω “εξωτερικών παραγόντων” εξακολουθεί να μιμείται τα της δημοκρατίας και να παίζει την παντομίμα της “εκλεγμένης κυβέρνησης”.
Το καθεστώς Παπανδρέου υιού, αφού πρώτα ανασκολόπισε εν ψυχρώ ό,τι είχε απομείνει από την Ελληνική οικονομία, δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου κρίση δανεισμού και αλυσοδένοντας την χώρα στο μπουντρούμι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των “σκληρών” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει σήμερα το απύθμενο θράσος να μας απειλεί με πρόωρες εκλογές (!) που αυτό το ίδιο αποπειράται να εκβιάσει ούτως ώστε ο αρχηγός του να αδράξει την δικαιολογία και πιθανότατα να προχωρήσει στην άμεσο προσωπική απόδραση του από το αβυσσαλέο αδιέξοδο που ο ίδιος και η ιδιόρρυθμη παρέα των πολιτικών μετριοτήτων που τον ακολουθούν δημιούργησαν τους τελευταίους οκτώ μήνες.
Ο Παπανδρέου υιός δεν παύει να αφήνει πίσω του το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ της πολιτικής ευτέλειας, της προσωπικής παραζάλης και της γενικότερης παράλυσης που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο που προσκρούει πλέον στην οροφή της προσωπικής του συνολικής ασφυκτικής ανικανότητας. Ο “πρωθυπουργός του λαού”, σύμφωνα με τις δικές του φαντασιοπληξίες φυσικά, μεταβάλεται ταχύτατα και αδήριτα στον “πρωθυπουργό της χρεοκοπίας”, μιας εξέλιξης που ούτε και η πανταχού παρούσα παπανδρεϊκή μηχανή προπαγάνδας δεν θα μπορέσει να εξαλείψει.
Με τους “σοσιαλιστές” μας να πιέζονται δημοσκοπικά με τρόπο που δεν τον φαντάστηκαν ποτέ, όπως είναι βυθισμένοι στην εκ γεννετής τους αλαζονεία, η οδός για γενικότερες πολιτικές ανακατατάξεις έχει ανοίξει. Καταλύτης ολκής ήταν η περίφημη “διακαναλική” που προκάλεσε κύματα θυμηδίας τόσο με την αξιοθρήνητη τηλεοπτική παρουσία του “κυρίου πρωθυπουργού”, ο οποίος βρίσκονταν καταφανέστατα σε προχωρημένη κατάσταση σύγχυσης, όσο και με την μετά βίας αποκρυπτόμενη έντονη επιθυμία του κάθιδρου εκπροσώπου τύπου της κυβέρνησης του να το βάλει στα πόδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου