Μετά από 20 χρόνια, και με μόνο εισόδημα πάντα τον μισθό μου,βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να μην μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου.
Και με πιάνει τρέλα.
Δεν κάνω τίποτα υπερβολικό. Οι έξοδοι μου από πέρσι τον Οκτώβριο , είναι 2 παραστάσεις της Λυρικής, 1 παράσταση στην Επίδαυρο, 1 στο Ηρώδειο και 1 στο Μέγαρο μουσικής, κανένα θέατρο, κανένα σινεμά και....
κανένα εστιατόριο.
Η ανάλυση για να δείτε πόσο έχει πέσει το βιοτικό μου επίπεδο.
Στις 27.9.11 πήρα μισθό 1300Ε και έχω επισκευαστικό δάνειο 740Ε. Και έκανα την προσπάθεια να επισκευάσω το σπίτι που μένω, με τα δεδομένα τα οικονομικά που είχα. Το πήρα τότε που άκουσα τις δηλώσεις του τωρινού πρωθυπουργού, που μας διαβεβαίωνε ότι λεφτά υπάρχουν και δεν πρόκειται να μειώσουμε ούτε μισθούς ούτε συντάξεις.
Και το τι συνέβαινε στη οικονομία μας το ήξεραν και οι δύο. Και ο πρώην και ο τωρινός . Αλλά για φαντασθείτε τα μέτρα που παίρνουν τώρα σε βάρος της εύκολης λείας, να τα λάμβανε μία δεξιά Κυβέρνηση, θα σκοτωνόμασταν στους δρόμους. Ενώ τώρα σοσιαλιστική τα λαμβάνει. Είχα ακούσει από τους γονείς μου, που μου έλεγαν να μην τους πιστεύω διότι είναι λαοπλάνοι και επικίνδυνοι, αλλά τουλάχιστον πιο ειλικρινείς από τους άλλους. Μπούρδες.
Ξαναγυρνάω στα δικά μου. Και ήθελαν μέχρι σήμερα να τους πληρώσω και 200 Ε.
Και θα με βάλουν να πληρώσω για το σπίτι που μένω, 700Ε με την ΔΕΗ για τα επόμενα 4 χρόνια.
Και μου ανεβάζουν την φορολογία.
Και η μητέρα μου είναι συνταξιούχος των 700 Ε , και μου δίνει το κάτι της για να ζήσω καλύτερα εγώ, γιατί μου λέει ότι φταίει και κείνη, που από το 81 μέχρι και στις προηγούμενες εκλογές, τους πίστευε και έπειθε και μένα.
Θα πάω να ψηφίσω δεν θα τους κάνω τι χάρη.
Καταλαβαίνετε; Την τρέλα;
Δουλεύω από τα 18 μου και δεν μπορώ πλέον, ούτε να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου...
Και δεν μπορώ να μιλήσω.. .και πνίγομαι.
Πέρσι τον χειμώνα δούλευα τα Σαββατοκύριακα. Ναι, μαύρα, για να βάλω κάτι ελάχιστο στην άκρη, τα οποία εξανεμίζονται /εξανεμίστηκαν.
Φέτος δεν βρήκα τίποτα στην αγορά....
Και ξέρετε; Στο catering που δούλευα, δούλευαν μαζί μου, συνομήλικοι μου, 35-38 χρονών οι οποίοι ήταν καθηγητές λυκείου και τραπεζικοί υπάλληλοι...
Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό..
Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα γίνω πλούσιος στο ΠΝ.
Αλλά πίστευα ότι θα ζω αξιοπρεπώς. Τώρα αυτό μου το στερούνε. Και την δυνατότητα να κάνω οικογένεια. Πως με άνεργο σύντροφο. Παιδιά;; Με τι;;;
Όπως και σε δεκάδες συναδέλφους.
Και είναι άδικο. Γιατί δούλεψα και συνεχίζω και δουλεύω με κέφι για την πατρίδα.
Την πατρίδα που αυτοί, όλοι, τα τελευταία χρόνια ξεπουλάνε.
Την ξεπουλάνε για μια ακόμα φορά,
Αυτοί που ανάλογα με τι τους βολεύει είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι ή είμαστε στρατιωτικοί.
Και στα δικά μου μάτια, όλοι ίδιοι είναι. Και οι μπλε και οι πράσινοι.
Μόλις άκουσα τον Μπεγλίτη στην ΝΕΤ, ακούσατε πως μίλησε στη Βουλή;
Θα έπρεπε να ντραπεί να μιλήσει έτσι. Αλλά ποιος ντράπηκε ποτέ από αυτούς;
Αυτά τα πολλά με λίγα λόγια.
http://www.onalert.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου