Ακριβώς όμοια περίπτωση με την Αττική Οδό είναι το αεροδρόμιο της Αθήνας. Και σ' αυτήν την περίπτωση το κεφάλαιο "ομορφιά" αναδεικνύεται σαν το κορυφαίο.
Προφανώς οι Γερμανοί έβαλαν μόνον την "ομορφιά" τους και πήραν την κυριότητά του.
Όλα τα υπόλοιπα τα έβαλε το ελληνικό κράτος. Αυτό έβαλε την αμύθητης αξίας γη πάνω στην οποία έγιναν οι εγκαταστάσεις του.
Αυτό έβαλε χρήματα από το δημόσιο ταμείο.
Αυτό έβαλε τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, που δικαιούνταν ως κράτος. Επειδή όλα αυτά δεν έφταναν, το κράτος έβαλε και την κρατική Ολυμπιακή, για να του δώσει επιπλέον "αέρα" βιωσιμότητας. Από τα δυόμισι (2,5) δισεκατομμύρια, που πλήρωνε η Ολυμπιακή ενοίκιο στο Ελληνικό, έφτασε στα είκοσι τρία (23) δις ενοίκιο στο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά, αν σκεφτεί κάποιος ότι το αεροδρόμιο Αθηνών είναι το κεντρικό της χώρας και οι ιδιοκτήτες του αλλοδαποί. Γιατί;
Γιατί στην περίπτωση αυτήν θα μπορούσε να υπάρχει συνεταιρισμός, χωρίς το κράτος να βάλει ούτε μία δραχμή. Από τη στιγμή που το κράτος δίνει την άδεια σε κάποιον ξένο να κατασκευάσει σε αγορασμένη από τον ίδιο γη και με δικά του χρήματα και τεχνικά μέσα αεροδρόμιο, μπορεί να είναι μεγαλοσυνέταιρος, χωρίς να βάλει τίποτε άλλο.
Αυτό συμβαίνει πάντοτε, γιατί το κράτος βάζει τον "αέρα". Τον "αέρα" των εθνικών του αναγκών και άρα τη σίγουρη οικονομική απόδοση σε μια δεδομένη αγορά με δεδομένες ανάγκες. Τον "αέρα" της στρατηγικής θέσης της χώρας.
Τον "αέρα" της οικονομικής της ανάπτυξης.
Τον "αέρα" της ιστορίας της χώρας. Τον "αέρα" της τουριστικής της δραστηριότητας.
Τον "αέρα" της ασφάλειας.
Όλα αυτά είναι κεφάλαιο, το οποίο το βάζει το κράτος και μόνον που δίνει την άδεια για μια τέτοια επένδυση. Είναι κεφάλαιο, το οποίο έχει πληρωθεί προκαταβολικά από το κράτος. Για τον λόγο αυτόν η ίδια η άδεια είναι πιο ακριβή από το οικόπεδο και από τα χρήματα μαζί.
Η άδεια εξασφαλίζει όλα όσα δελεάζουν κάποιον επενδυτή. Αυτή εξασφαλίζει όλα αυτά τα οποία τον φέρνουν στην Ελλάδα και δεν τον στέλνουν στο Αζερμπαϊτζάν για παράδειγμα. Στην περίπτωσή μας όχι μόνον δεν έγινε αυτό, αλλά το ελληνικό κράτος έβαλε τα πάντα. Την άδεια την έδωσε σαν να επρόκειτο για ένα ασήμαντο γραφειοκρατικό καπρίτσιο και έβαλε και όλα τα υπόλοιπα χωρίς διαμαρτυρία. Αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο δεν μπορούν να το καταρρίψουν ούτε αφρικανικές "Μπανανίες".
Εκείνες τουλάχιστον, ελλείψει χρημάτων και τεχνικών μέσων, απαλλάσσονται από την υποχρέωση της χρηματοδότησης και της κατασκευής.
Αυτά τα "λίγα" έβαλε το ελληνικό κράτος.
ΟΛΑ τα υπόλοιπα τα έβαλαν οι Γερμανοί και προφανώς γι' αυτόν τον λόγο πήραν το αεροδρόμιο στην κατοχή τους. Επειδή όμως εμείς δεν βλέπουμε τι μπορεί να έβαλαν, εικάζουμε ότι έβαλαν την ΟΜΟΡΦΙΑ τους.
Εκτός βέβαια αν είμαστε κατακτημένη χώρα και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα. Τέτοιου είδους αποικιοκρατικές συμφωνίες μπορεί να υπογράψει ένα κράτος μόνον με έναν Χίτλερ πάνω από το κεφάλι του.
Συμβαίνει μήπως αυτό και δεν το έχουμε αντιληφθεί;
Αυτό, το οποίο πρέπει να γίνει τώρα, είναι να πάει ένας εισαγγελέας και να δει το πόσο "αξιολογήθηκε" αυτή η γερμανική ΟΜΟΡΦΙΑ.
Να δει ποιοι κρατικοί υπάλληλοι ήταν "μειωμένης" αντίληψης και έδωσαν στο κράτος τα χαρακτηριστικά του ηλιθίου.
Να δει ποιοι ήταν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι.
Να ελέγξει τα "πόθεν έσχες" τους και να τους στείλει κατ' ευθείαν στη φυλακή. Δυστυχώς για κάποιους αξιωματούχους του πρόσφατου παρελθόντος ο χρόνος και η λήθη δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Υπάρχουν έγγραφα και υπογραφές, που πάντα θα "θυμίζουν" ποιοι ήταν αυτοί οι οποίοι διέπραξαν τα εγκλήματα.
Από εκεί και πέρα και με βάση τα δεδομένα της νομοθεσίας να θεωρηθεί η πράξη σύμβασης του αεροδρομίου άκυρη και να επιστρέψει το αεροδρόμιο σ' αυτούς που ανήκει και άρα στους Έλληνες.
Να προστεθεί ως επιχείρηση στα ασφαλιστικά ταμεία.
Το κράτος χρωστάει στα ταμεία και έχει ένα "παρελθόν" ηλιθιότητας, που δεν του επιτρέπει να διεκδικεί τίποτε από αυτά που έτσι κι αλλιώς τα είχε "χαρίσει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου