Τὸ χαμένο στεφάνι!

«Οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδούλόν σου ὡς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα;»

Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιη΄ 23-35)

Συγκλονιστικὴ  ἡ σημερινὴ παραβολή, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα. Μέσα εἰς ὀλίγας γραμμὰς ὁ Κύριος παρουσίασεν ὀλοζώντανα τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ, παρέστησεν ἀνάγλυφα τὴν σκληροκαρδίαν τῶν ἀνθρώπων, ἐζωγράφισε μὲ ἔντονα χρώματα τὰς δραματικὰς συνεπείας τῆς ἀνθρωπίνης κακότητος καὶ καθώρισε τὴν χρυσὴν γραμμὴν τῆς ἀνεξεκακίας καὶ συγγνώμης, ποὺ ὀφείλουν ὅλοι νὰ ἀκολουθήσωμεν.
Εἰς ἐποχὴν συγκρούσεων, αἱματοχυσίας, ἀνατροπῶν καὶ ἀνταγωνισμῶν, ὅπως εἶναι ἡ περίοδος τῶν τελευταίων ἐτῶν, ποὺ ἐζήσαμεν καὶ ζῶμεν, εἶναι πολὺ ἀναγκαῖον νὰ ἀκούωνται μερικαὶ ἀλήθειαι, αἱ ὁποῖαι, διότι ἀκριβῶς διετυπώθησαν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀποτελοῦν αἰώνια συνθήματα καὶ διδάγματα, ποὺ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἀκούσῃ, νὰ παραδεχθῇ καὶ νὰ ἐφαρμόσῃ ὁ ταραγμένος καὶ κουρασμένος σύγχρονος ἄνθρωπος.  Διότι, ὅταν ὁμιλῇ ὁ Θεός, ὀφείλομεν ἡμεῖς νὰ πειθαρχῶμεν.