Μόλις πριν από μερικά χρόνια, οι παγκόσμιοι πολιτικοί ηγέτες ήξεραν πολύ καλά πως θα πρέπει να εστιάσουν στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, πριν αποφασίσουν να μειώσουν το έλλειμμά τους.Αυτή όμως η λογική στρατηγική έχει εγκαταλειφθεί, «εξαιτίας ανύπαρκτων ρίσκων, και για χάρη κάποιων φρούδων ελπίδων», σύμφωνα με τον Paul Krugman.
Τώρα, όλοι μα όλοι οι πολιτικοί, προσπαθούν να πολεμήσουν το όποιο έλλειμμα μέσω της αυστηρής λιτότητας. Και επιμένουν σε αυτή τη πολιτική, παρόλο που αποδείχθηκε ανεπιτυχής στη Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, και στη Βρετανία.
Προκειμένου να καθησυχάσουν τις αγορές, οι Ιρλανδοί ηγέτες επέβαλλαν μια ανάλγητη πολιτική σκληρών μέτρων λιτότητας, και οι ομόλογοί τους στις ΗΠΑ χειροκροτούσαν.
Από τότε όμως και μέχρι σήμερα, το επιτόκιο στο ιρλανδικό χρέος διπλασιάστηκε, ενώ η ανεργία ανέβηκε στο 13.5%.
Παράλληλα, η Βρετανία προχώρησε επίσης σε περικοπές δαπανών, υπολογίζοντας πως οι ιδιωτικές δαπάνες θα καλύψουν τις μειώσεις των αντίστοιχων δημοσίων.
Τώρα όμως, η οικονομική ανάπτυξη της χώρας πάγωσε, και προβλέπεται ακόμη μεγαλύτερο έλλειμμα.
Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος δεν είναι μια «παραπλανημένη λιτότητα». Χρειάζεται ένα σοβαρό δημοσιονομικό σχέδιο, που ναι μεν θα αυξάνει τους φόρους, αλλά θα επιλύει τα μακροπρόθεσμα προβλήματα, όπως είναι το κόστος της υγείας.
Δυστυχώς, στο σημερινό πολιτικό κλίμα, κάτι τέτοιες ιδέες δεν προχωρούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου