Γράψαμε πρίν κανένα μήνα μια σκέψη και ακούσαμε τους εξής χαρακτηρισμούς: βλάκας, τυπικά έλληνας, άχρηστο άρθρο, μαλακία.........και πολλά άλλα που μπορείτε να τα δείτε κάνοντας κλίκ εδώ.
Δεν κάθισα όμως να γράψω αργά την νύχτα για κακίσω κανέναν. Κάθισα για να πω ένα μεγάλο μπράβο σ'αυτούς που κατάφεραν να κάνουν τους Έλληνες να πιστεύουν ότι αξίζει και συμφέρει την ελληνική οικονομία να έχει κοινό νόμισμα με την Γερμανία και την Γάλλια.
Το τρελό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που πιστεύουν ότι μπορούμε να έχουμε το ίδιο νόμισμα, αμφισβητούν την ίδια την έννοια της νομισματικής ισοτιμίας παγκοσμίως. Με την ίδια λογική όλα τα νομίσματα όλων των χωρών θα πρέπει να είχαν την 1 προς 1 ισοτιμία. Δεν μπορώ να καταλάβω δηλαδή γιατί με μια νομισματική μονάδα Γερμανική, αγόραζες 152 νομισματικές μονάδες ελληνικές το 2001.......και το 2011 μια νομισματική μονάδα γερμανική είναι ίσης αξίας με την ελληνική!!!!!
Εφόσον οι περισσότερες πολυεθνικές παράγουν πολλά από τα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης που διανέμουν στις χώρες τις ευρωζώνης, σε τρίτες χώρες εκτός ΕΕ.....έχουν ένα μεγάλο (που δεν είναι καθόλου μεγάλο) πρόβλημα. Μια πχ μουστάρδα που πρωτοπαράγεται στην κίνα και που είναι έτοιμη να διανεμηθεί σε χώρες τις ευρωζώνης, όταν φτάσει στο σημείο της κοστολόγησης σε ευρώ......δεν υπολογίζεται ο βασικός μισθός της ελλάδας και της Γερμανίας για να γίνει ο ανάλογος διαχωρισμός κοστολόγησης. Οι τιμές είναι σχεδόν ίδιες αν και έχει παρατηρηθεί (λόγω της ανικανότητας θεσμοθέτησης στοιχειώδους πλαισίου ελέγχου και παρακολούθησης) πολλές φορές στην ελλάδα πολλά προιόντα να είναι πιο ακριβά!!!
Άρα λοιπόν όταν αγοράζουν προιόντα ευρείας κατανάλωσης ένας γερμανός με βασικό μισθό 1400 ευρώ στην ίδια τιμή που τα αγοράζει ένας έλληνας με 700 ευρώ μισθό τότε καταλαβαίνουμε ότι δεν θα μπορέσουν να αντέξουν για πολύ αυτήν τη σύγκριση και κάθε χρόνο θα μεγαλώνει το αποταμιευτικό και βιωτικό χάσμα μεταξύ τους.
Οπότε για να συνεχίσουμε να ζούμε κάτω από την συνθήκη των ευρώ, θα πρέπει 2 πράγματα να γίνουν στην πράξη. Ή να διπλασιαστεί ο κατώτατος μισθός του έλληνα ή να μειωθούν περίπου στο μισό όλα τα εισαγόμενα προϊόντα που μπαίνουν στην ΕΕ και έχουν προορισμό αποκλειστικά την ελλάδα.
Πράγματα αδύνατα και ανέφικτα.
Πάμε τώρα να δούμε τα δυνατά ενδεχόμενα και τα εφικτά, αυτά ποου συζητούνται δηλαδή στους διαδρόμους των Βρυξελλών.
Η μόνη εφικτή λύση στην κρίση χρέους ορισμένων χωρών της ευρωζώνης είναι να ''τυπωθεί'' χρήμα με την μορφή εξαγοράς χρέους από την ΕΚΤ. Το πρόβλημα είναι η υποτίμηση που θα επιφέρει στο ευρώ μια τέτοια κίνηση. Η πρόταση που έπεσε στο τραπέζι ήταν για το 40% του ΑΕΠ της ΕΕ. Δηλαδή να ''πέσει'' στην αγορά φρέσκο χρήμα ίσο με το 40% του αθροίσματος των ΑΕΠ των χωρών της ευρωζώνης. Το πρόβλημα είναι ότι μια τέτοια κίνηση θα υποτιμούσε στις ισοτιμίες το ευρώ κατά 40%. Και δεν είναι τυχαίος ο αριθμός που επέλεξαν. Μια υποτίμηση κατά 40% του ευρώ θα έφερνε το ευρώ στην ισοτιμία του με το δολάριο στο 1/1 από 1/1,4 που είναι σήμερα.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Γερμανία (σαν η μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης) σε απόλυτους αριθμούς εισπράξεων από εξαγωγές θα είχε μείωση κατ'αρχήν 40% (χωρίς όμως να υπολογιστεί μια αύξηση των εξαγωγών λόγω ανταγωνιστικότητας των νέων μειωμένων έναντι του δολαρίου τιμών των προϊόντων της).
Όσοι λοιπόν πιστεύουν ότι είναι πιο πιθανό σενάριο να δεχθεί η Μέρκελ το ευροομόλογο, από το να βγεί σε πρώτη φάση η ελλάδα από το ευρώ...........είναι δικαίωμά τους να το πιστεύουν. Απλά να μου αφήσουν το δικαίωμα και σε μένα να έχω την δικιά μου λογική πάνω στην βιωσιμότητα της ζώνης του ευρώ με την μορφή που ξέρουμε εως τώρα.
Πάμε σε ισοτιμία Ευρώ-Δραχμής 1 προς 1 σε πρώτη φάση(?). (Μέρος Πρώτο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου